Ας δούμε, λοιπόν, στον συζητούμενο σήμερα προϋπολογισμό του 2010 ποιες είναι οι στοχεύσεις, ποια η ανάδειξη προτεραιοτήτων και πολιτικών, που η νεοεκλεγείσα Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για το 2010 προτάσσει.
Ας δούμε αν ο συζητούμενος προϋπολογισμός του 2010 ανταποκρίνεται στις αυξημένες προσδοκίες των Ελλήνων πολιτών, στις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας, όπως αυτές κάτω από τις δύσκολες παγκόσμιες οικονομικές συγκυρίες διαμορφώνονται.
Αναμφίβολα βρισκόμαστε μέσα σε μία πολύ μεγάλη οικονομική κρίση, μια κρίση που, όπως οι περισσότεροι οικονομικοί αναλυτές εκτιμούν, είναι η μεγαλύτερη στην ιστορία της ανθρωπότητας, ανεξαρτήτως αν κάποιοι μέσα στην Αίθουσα αυτή -βλέπε ΠΑΣΟΚ- όταν η κρίση ήδη είχε ξεσπάσει και βρισκόταν σε εξέλιξη στα μέσα του 2008, δεν μπορούσαν να τη δουν.
Αυτή η οικονομική κρίση έχει οδηγήσει πολλές εθνικές οικονομίες σε μεγάλα προβλήματα, σε αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης, σε μεγάλη αύξηση της ανεργίας, σε ακόμη μεγαλύτερη επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης κοινωνικά αδύνατων ομάδων σε όλη την ανθρωπότητα.
Η οικονομική αυτή κρίση είναι μία κρίση διαρκώς εξελισσόμενη και μεταβαλλόμενη, ταχύτατα, δε, εξαπλώνεται λόγω των σύγχρονων τεχνολογικών μέσων, από τη μία άκρη του κόσμου ως την άλλη σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Έτσι, όπως ήταν λογικό και αναμενόμενο, η κρίση αυτή έπληξε και την ελληνική οικονομία, μία οικονομία όπου η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προσπαθούσε να αντιμετωπίσει όσο καλύτερα μπορούσε, όσο αποδοτικότερα μπορούσε τα μόνιμα διαρθρωτικά της προβλήματα, το μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα, το τεράστιο δημόσιο χρέος, όπως αυτά οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ το 2004 της είχαν κληροδοτήσει.
Διότι κανείς, αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες, μέσα στην Αίθουσα αυτή δεν πρέπει να ξεχνάει ότι το δημόσιο έλλειμμα το 2004 παρεδόθη από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο 7,9% του Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος, ότι το δημόσιο χρέος έφτανε στο 109% του ΑΕΠ, ότι η ανεργία ήταν στο 11,3% του εργατικού δυναμικού της χώρας. Διότι κανείς στην Αίθουσα αυτή, αγαπητοί συνάδελφοι, δεν πρέπει να ξεχνάει ότι με πρόγραμμα, νοικοκυροσύνη, σταθερή και προπαντός συνετή οικονομική πολιτική, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας πέτυχε πριν την κρίση, με στοιχεία της 31ης Δεκεμβρίου του 2007, να μειώσει το έλλειμμα σε ποσοστό κάτω από το 3%, να μειώσει το δημόσιο χρέος στο 94% του ΑΕΠ, να μειώσει την ανεργία κατά τέσσερις περίπου μονάδες, στο 7,4% του εργατικού δυναμικού.
Και όλα αυτά με ήπια δημοσιονομική πολιτική, με μείωση, κυρίως, των δαπανών - σπαταλών του «πράσινου κράτους» του ΠΑΣΟΚ, όπως, δυστυχώς, οι κυβερνήσεις της χαμένης εικοσαετίας το είχαν καταντήσει, με ταυτόχρονη μείωση των φορολογικών συντελεστών, γεγονός που έδινε ανάσα και αγοραστική δύναμη στον Έλληνα πολίτη, με αύξηση του αφορολόγητου ορίου κατά 20%, από 10.000 ευρώ στις 12.000 ευρώ, με κοινωνικές παροχές στις αδύνατες κοινωνικά ομάδες, που θυμίζω οι κοινωνικές παροχές στην πενταετία 2004 - 2009 αυξήθηκαν κατά 64%.
Τονίζω, δε, σε όλους τους παρευρισκομένους, ότι τα παραπάνω προαναφερθέντα δεν είναι λόγια του αέρα ή λόγια που εκφωνεί κάποιος ομιλητής για λόγους κομματικής φιλοπατρίας, αλλά είναι επικυρωμένα στοιχεία από την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία, τη EUROSTAT, αλλά και από το σοσιαλιστή Επίτροπο Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης κ. Αλμούνια, ο οποίος τον Ιούνιο του 2007, ταυτόχρονα με την άρση της επιτήρησης της ελληνικής οικονομίας, έλεγε μεταξύ άλλων χαρακτηριστικά: Η ελληνική Κυβέρνηση στον τομέα των δημοσιονομικών μεγεθών πέτυχε ένα μικρό οικονομικό θαύμα.
Βεβαίως τα οικονομικά δεδομένα από τα μέσα του 2008 άλλαξαν, επιδεινώθηκαν τρομερά σε όλο τον κόσμο από την πρωτοφανή οικονομική κρίση, μια κρίση που ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα ως ντόμινο ήταν κρίση όλης της ανθρωπότητας. Και η κρίση αυτή επηρέασε σαφέστατα οικονομίες πανίσχυρων κρατών, έκλεισε κολοσσιαίες επιχειρήσεις, οδήγησε στην ανεργία εκατομμύρια πολίτες σε όλον τον κόσμο, δημιουργώντας ακόμη και στην ίδια τη μητρόπολη του καπιταλισμού, τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, μια νέα τάξη πολιτών, την τάξη των νεόπτωχων πολιτών.
Η κρίση αυτή, κρίση πρωτοφανής, κρίση ανεξέλεγκτη, απρόβλεπτη σαφέστατα επηρέασε πάρα πολύ και την ελληνική οικονομία, μια οικονομία ευάλωτη, που μόλις τότε προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της από τα τραγικά λάθη των κυβερνήσεων της χαμένης εικοσαετίας του ΠΑΣΟΚ.
Είναι χαρακτηριστικό και νομίζω ότι πρέπει να αναφερθεί πως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τον Οκτώβριο του 2008 προέβλεπαν, όταν ήδη είχε εμφανιστεί η κρίση, θετικό ρυθμό ανάπτυξης για την Eυρωζώνη 0,1% και 0,2% αντίστοιχα, ενώ οι ίδιοι οργανισμοί (Ευρωπαϊκή Επιτροπή και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) ακριβώς έναν χρόνο μετά, τον Οκτώβριο του 2009 και αφού είχαν ακολουθήσει μια σειρά διορθωτικών εκτιμήσεων και προβλέψεων, προβλέπουν για την Eυρωζώνη αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης -4% και -4,2% αντίστοιχα.
Η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή έγκαιρα και έγκυρα αντιλήφθηκε την επερχόμενη οικονομική κρίση και ζήτησε από όλα τα κόμματα εθνικό διάλογο για τη χάραξη μιας εθνικής στρατηγικής για την αντιμετώπιση της πρωτοφανούς, της παγκόσμιας αυτής οικονομικής κρίσης, κάτι που, δυστυχώς, δεν έγινε δυνατό με ευθύνη των κομμάτων της Αντιπολίτευσης.
Παρά την άρνηση, όμως, αυτή των κομμάτων για διάλογο, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ως όφειλε άλλωστε, κατέστρωσε και ξεκίνησε να υλοποιεί ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, ένα σχέδιο με συγκεκριμένους άξονες και δράσεις για τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας και της αγοράς, αλλά, ταυτόχρονα, και των κοινωνικά αδύναμων πολιτών, των κοινωνικά ευπαθών ομάδων, που πιο γρήγορα, πιο άμεσα θα επηρεάζονταν από τις συνέπειες της κρίσης αυτής.
Και μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, λαμβάνοντας ακόμη και δυσάρεστα αλλά απαραίτητα μέτρα, παρά το ότι το 2009 ήταν χρονιά των ευρωεκλογών, κατόρθωσε και την αγορά να στηρίξει περιορίζοντας όσο ήταν δυνατόν την οικονομική ύφεση, αλλά και ευπαθείς κοινωνικές ομάδες να βοηθήσει με μια σειρά μέτρων απαραίτητων, που είναι γνωστά σε όλους και δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε.
Τέλος, η στάση εθνικής ευθύνης του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή οδήγησε τη χώρα σε πρόωρες εκλογές τον Οκτώβριο του 2009, για να μη σέρνεται η χώρα σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο έως το Μάρτη του 2010 λόγω της γνωστής σε όλους και στον ελληνικό λαό ανεύθυνης στάσης του ΠΑΣΟΚ στο θέμα εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.
Μάλιστα, η υπευθυνότητα του Κώστα Καραμανλή ήταν χαρακτηριστική, γιατί στην προεκλογική περίοδο μίλησε για δύσκολες, αλλά απαραίτητες αποφάσεις και για μεγάλη προσπάθεια από τον ελληνικό λαό, την ίδια ώρα που το ΠΑΣΟΚ αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα της Αντιπολίτευσης μοίραζαν γενικώς και αορίστως ευχάριστες υποσχέσεις. Άλλωστε, στα αυτιά όλου του ελληνικού λαού αντηχεί ακόμη η γνωστή κορώνα του Γεώργιου Παπανδρέου «Λεφτά υπάρχουν».
Και οι υποσχέσεις αυτές δίνονταν ανεύθυνα, ενώ όπως ο ίδιος ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Προβόπουλος πριν από λίγες ημέρες διαβεβαίωνε την Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής, είχε ενημερώσει τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Παπανδρέου για τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας.
Η νέα Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αμέσως μετά τις εκλογές φρόντισε, αφού έκανε απογραφή σύμφωνα με τα δικά της μέτρα και σταθμά, μόνο που πλέον άλλαξε την λέξη και αντί να την ονομάσει «απογραφή», την ονόμασε «καταγραφή», με δημιουργική λογιστική, με λογιστικές αλχημείες, με τεχνάσματα, να ανεβάσει το έλλειμμα στο 12,7% του ΑΕΠ, έλλειμμα, που προφανώς δεν έχει καμμία σχέση με την πραγματικότητα, όπως χαρακτηριστικά ο γενικός εισηγητής της παράταξής μας Μανώλης Κεφαλογιάννης και μαθηματικά απέδειξε, έλλειμμα που, όπως είπα και πιο πριν, είναι προϊόν αυθαίρετης δημιουργικής λογιστικής, προϊόν απαράδεκτων λογιστικών αλχημειών και σίγουρα, επαναλαμβάνω, δεν έχει καμμία σχέση με την πραγματικότητα.
Βέβαια, η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πίστευε ότι με αυτόν τον τρόπο θα τα φορτώσει όλα στις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και θα έχει ένα εξαιρετικό άλλοθι για την λήψη δυσάρεστων μέτρων.
Μόνο, που δυστυχώς γι' αυτήν και για τον ελληνικό λαό, λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο, που στην περίπτωσή μας είναι τα αρμόδια ελεγκτικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι διεθνείς αγορές που αντέδρασαν αρνητικά, εξακοντίζοντας στα ύψη τα επιτόκια δανεισμού του ελληνικού κράτους και βάζοντας μία ακόμη μεγαλύτερη θηλιά στην ελληνική οικονομία. Έτσι, η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αναγκάζεται τώρα, κάτω από την πίεση των γεγονότων, κάτω από την πίεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των διεθνών αγορών, να πάρει επώδυνα μέτρα, μέτρα που, δυστυχώς, δεν λύνουν το πρόβλημα, μια που συνεχίζουν να κινούνται σε λάθος κατεύθυνση.
Από τη στιγμή που η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι μια καινούργια Κυβέρνηση και έχει ακόμη πολύτιμο κεφάλαιο ωφέλιμου χρόνου να επενδύσει, τη στιγμή που θα μπορούσε να πάρει μέτρα μόνιμου διαρθρωτικού χαρακτήρα, τη στιγμή που θα μπορούσε να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις απαραίτητες για την οικονομία και τον τόπο, ακολουθεί τον εύκολο δρόμο γι' αυτήν, τη φοροεπιδρομή σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Μόλις χθες, ο αρμόδιος Υπουργός, ο κ. Παπακωνσταντίνου, ανακοίνωσε αυτό περίπου, ότι στη χώρα μας ό,τι κινείται, ό,τι πετάει, ό,τι κολυμπάει θα φορολογείται άγρια.
Όταν όλοι οι ειδικοί οικονομικοί αναλυτές, όταν όλοι οι κοινωνικοί φορείς εκτιμούν ότι είναι απαραίτητη η μείωση των δαπανών-σπαταλών του κράτους, όταν όλα τα θεσμικά ευρωπαϊκά και ελληνικά όργανα προτείνουν δραστική μείωση των κρατικών σπαταλών, η Κυβέρνηση ακολουθεί τον εύκολο, όπως νομίζει, δρόμο της φοροεπιδρομής σε νοικοκυριά και της φοροκαταιγίδας σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις και, μάλιστα, φοροεπιδρομής σε νοικοκυριά με την κατ' εξοχήν άδικη φορολογία, την έμμεση φορολογία, που, όπως όλοι μας γνωρίζουμε, πίπτει επί δικαίων και αδίκων, πλήττει το ίδιο πλούσιους και φτωχούς, έχοντες και κατέχοντες. Βέβαια, η Κυβέρνηση ξεχνά το χρυσό κανόνα του 1/3 φορολογικά έσοδα από αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, 2/3 από μείωση των αντιπαραγωγικών δαπανών-σπαταλών από το γραφειοκρατικό κράτος, όπως αυτό το σύστημα του ΠΑΣΟΚ το έχει καταντήσει.
Με τον τρόπο αυτό, με την αποτυπωμένη στον προϋπολογισμό του 2010 φοροεπιδρομή σε βάρος των νοικοκυριών και φοροκαταιγίδας σε βάρος επιχειρήσεων, κινδυνεύουν πολλά νοικοκυριά και επιχειρήσεις που ήδη βρίσκονται στο όριο, εάν τα πιέσουμε κι άλλο να βρεθούν κάτω από το νερό, όπως χαρακτηριστικά είπε ο Πρόεδρος του κόμματός μας κ. Αντώνης Σαμαράς, μιλώντας πριν από μερικές ημέρες στο φόρουμ του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου. Και, βεβαίως, όπως συνέχισε ο Πρόεδρός μας στην ίδια εκδήλωση, μια τέτοια πίεση δεν θα αποφέρει περισσότερα έσοδα, θα φέρει περισσότερα λουκέτα επιχειρήσεων, περισσότερη ανεργία, θα φέρει κρίση ρευστότητας στην αγορά, άρα θα φέρει απώλεια εσόδων. Μια τέτοια φοροεπιδρομή σήμερα μπορεί να διογκώσει τα ελλείμματα, όχι να τα περιορίσει. Αυτή είναι η αλήθεια, αυτή είναι πραγματικότητα, αγαπητοί συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ.
Εάν σταθούμε στα στοιχεία του προϋπολογισμού του 2010 που σήμερα συζητάμε, θα δούμε ότι προβλέπεται αύξηση των εσόδων από φόρους περίπου στα 4.000.000.000. Βέβαια, αυτά είναι αποτυπωμένα στο σχέδιο του προϋπολογισμού. Γιατί χθες ακούσαμε τον Υπουργό να μιλά για 5.500.000.000 έως 7.000.000.000 και κανείς δεν ξέρει που θα φθάσουν. Εάν σταθούμε, λοιπόν, στα στοιχεία που φαίνονται στον προϋπολογισμό, στα 4.000.000.000, αυτά περίπου κατανέμονται στη μέση, με 1.925.000.000 στους άμεσους φόρους και κάτι ανάλογο στους έμμεσους φόρους.
Εάν εξετάσουμε προσεκτικά το κομμάτι των άμεσων φόρων, θα διαπιστώσουμε ότι η αύξηση αυτή δεν προέρχεται από αντιμετώπιση της εκτεταμένης φοροδιαφυγής -κάθε άλλο μάλιστα- αλλά από αύξηση της φορολογίας στο μέσο, στο μικρομεσαίο χαμηλόμισθο νοικοκυριό. Ενδεικτικά και χαρακτηριστικά αναφέρεται η αύξηση του φόρου εισοδήματος κατά 480.000.000 ευρώ που θα προκύψουν από αλλαγές της φορολογικής κλίμακας ή από κατάργηση αφορολόγητων ποσών, κάτι που φυσικά αναμένεται να επηρεάσει άμεσα αυτούς που δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν, δηλαδή, τους μισθωτούς και συνταξιούχους. Να θυμίσω στο σημείο αυτό -γιατί καλό είναι να μην ξεχνάμε- ότι οι κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή μείωσαν το μέσο φορολογικό συντελεστή για τα φυσικά πρόσωπα από το 30% στο 25%.
Ο προϋπολογισμός του 2010, ακόμη, προβλέπει αύξηση της παρακράτησης φόρου κατά 520.000.000 ευρώ, με πρώτα θύματα για μια ακόμη φορά το γνωστό υποζύγιο του φορολογικού συστήματος της χώρας, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.
Ο ίδιος ο προϋπολογισμός προβλέπει επαναφορά των φόρων κληρονομιάς, γονικών παροχών, δωρεών, που κυρίως πλήττουν μικρομεσαία νοικοκυριά και γι' αυτόν το λόγο, άλλωστε, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τους είχε καταργήσει. Προβλέπει αύξηση των συντελεστών φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας, αυτής που προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ έλεγε ότι θα καταργήσει και πολλές άλλες αυξήσεις στις πηγές άμεσης φορολόγησης.
Εξετάζοντας τώρα την έμμεση φορολογία, που δικαίως χαρακτηρίζεται άδικη φορολογία για τους λόγους που όλοι μας κατανοούμε και έχουν επιγραμματικά αναφερθεί, θα δούμε τη γνωστή εύκολη συνταγή. Αύξηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης στα τσιγάρα, στα ποτά, στα καύσιμα, στα τέλη κινητής τηλεφωνίας, αυτά που, θυμίζω, προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ έλεγε ότι θα καταργήσει.
Δηλαδή, παρατηρούμε στο σχέδιο προϋπολογισμού του 2010, μία αύξηση των φορολογικών εσόδων, άμεσων και έμμεσων φόρων κατά 7% περίπου, αν μείνουμε στα 4.000.000.000 -γιατί αν πάμε σε ακόμα μεγαλύτερα νούμερα καταλαβαίνετε ότι θα αυξηθεί και το ποσοστό αυτό- την ίδια στιγμή που η ελληνική οικονομία, σύμφωνα με τις προβλέψεις του ίδιου του προϋπολογισμού του 2010, αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 0,3%.
Αυτή είναι η αλήθεια, αυτή είναι η πραγματικότητα σύμφωνα με τα στοιχεία του δικού σας προϋπολογισμού, αυτή είναι η απάντηση στο ερώτημα που στις 16 Δεκεμβρίου του 2007, ο κύριος Υπουργός ο κ. Παπακωνσταντίνου, έθετε μιλώντας ως ειδικός εισηγητής του ΠΑΣΟΚ στο σχέδιο προϋπολογισμού του 2008, της κυβέρνησης τότε της Νέας Δημοκρατίας.
Σας θυμίζω λοιπόν, σε όλους, τα ερωτήματα και τις διαπιστώσεις του κ. Παπακωνσταντίνου, από εκείνη την ομιλία του στη Βουλή για το σχέδιο προϋπολογισμού του 2008.
Έλεγε ο κ. Παπακωνσταντίνου. «Το σκέλος των εσόδων του προϋπολογισμού είναι ίσως το κατ' εξοχήν πολιτικό σκέλος γιατί απαντά σε ένα πολύ απλό ερώτημα. Ποιος πληρώνει το λογαριασμό; Ποια είναι, λοιπόν, η πολιτική σας; Είναι η συνολική μετατόπιση του βάρους στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Πώς; Με συγκεκριμένους τρόπους.
Πρώτον, με την αύξηση των έμμεσων φόρων. Όλοι ξέρουμε ότι οι έμμεσοι φόροι είναι αναλογικοί, άρα είναι κατ' εξοχήν άδικοι, σε αντίθεση με τους άμεσους φόρους, οι οποίοι είναι προοδευτικοί και άρα δικαιότεροι.
Δεύτερον, με την αύξηση της φορολογίας στα εισοδήματα των νοικοκυριών κ.λπ.».
Άραγε, κύριε Παπακωνσταντίνου, σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά τα παραπάνω; Μήπως κάνετε ακριβώς αυτό που πριν δύο χρόνια καταγγέλλατε ή μήπως τώρα δεν πιστεύετε ότι είναι άδικοι οι έμμεσοι φόροι και γι' αυτό τους αυξάνετε ή δεν είναι άδικη η αύξηση της φορολογίας στα εισοδήματα των νοικοκυριών και γι' αυτό αγρίως τους φορολογείτε;
Βεβαίως και εμείς θέλουμε μία απάντηση στο ανάλογο ερώτημα, που και εσείς το 2007 μετ' επιτάσεως θέτατε, γιατί έχουμε αύξηση κατά 7% περίπου των φορολογικών εσόδων, τη στιγμή που θα έχουμε μείωση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος κατά 0,3%; Ποιος, κύριε Υπουργέ, θα πληρώσει το μάρμαρο; Ποιος θα επιβαρυνθεί αυτήν τη μεγάλη φοροεπιδρομή σε βάρος του ελληνικού λαού;
Κύριοι συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ, προσέξτε πολύ καλά, δεν είναι στραβός ο γιαλός, μάλλον στραβά εσείς αρμενίζετε. Σε περίοδο οικονομικής κρίσης, σε περίοδο ύφεσης στην οικονομία δεν στραγγαλίζουμε τα νοικοκυριά και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που χαροπαλεύουν με φοροεπιδρομές, με φοροκαταιγίδες. Αντίθετα, προσπαθούμε όσο μπορούμε να τους στηρίξουμε, να δώσουμε κοινωνικά επιδόματα σε όσους έχουν ανάγκη, να ελαφρύνουμε τη θέση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων για να μην τους οδηγήσουμε σε λουκέτα που θα ανατροφοδοτήσουν την ύφεση στην ελληνική οικονομία.
Αν θέλουμε να ασκήσουμε μία σοβαρή, σωστή, υπεύθυνη πολιτική τότε πρέπει να στραφούμε σε άλλες κατευθύνσεις. Να κατευθυνθούμε στην αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής από τη μία και στην κατεύθυνση της δραστικής μείωσης των κρατικών δαπανών-σπαταλών από την άλλη. Και στις δύο αυτές κατευθύνσεις υπάρχει πεδίον δόξης λαμπρό. Απλά απαιτείται πολιτική βούληση, προγραμματισμός, σύνεση, σταθερότητα, εμμονή σε μία τέτοια σχεδιαζόμενη πολιτική.
Κύριε Υπουργέ, αν θέλετε να πετύχει η οικονομική σας πολιτική, αν θέλετε να πετύχετε την υλοποίηση του προϋπολογισμού του 2010 -εμείς ειλικρινά το ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας για το συμφέρον της χώρας, για το συμφέρον των Ελλήνων πολιτών- κινηθείτε προς την κατεύθυνση της ριζικής αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής του μεγαλύτερου οικονομικού εγκλήματος της χώρας, μιας φοροδιαφυγής που σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΟΟΣΑ - έκθεση Ιουλίου του 2009 για την ελληνική οικονομία- ανέρχεται στα 25.000.000.000 περίπου ευρώ, ενώ η εκτιμώμενη παραοικονομία στη χώρα μας ανέρχεται περίπου στα 65.000.000.000, δηλαδή, είναι περίπου το 25% του ΑΕΠ.
Η απώλεια των 25.000.000.000 ευρώ από τα φορολογικά έσοδα, αν υπήρχαν, αυτό θα σήμαινε ότι το κατά κεφαλήν ΑΕΠ θα είχε ξεπεράσει το μέσο κοινοτικό όρο, ενώ σήμερα ανέρχεται στο 80% περίπου, ότι τα δημόσια έσοδα θα ήταν κατά 50% υψηλότερα, ότι το δημόσιο χρέος θα ήταν περίπου στα όρια της Συνθήκης του Μάαστριχτ στο 60%, ότι δεν θα υπήρχε ανάγκη δανεισμού του ελληνικού κράτους.
Με δύο λόγια, το δημοσιονομικό αποτέλεσμα από την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής θα έδινε ένα θετικό αποτέλεσμα στον προϋπολογισμό, θα έδινε πλεόνασμα χρημάτων που είναι απαραίτητα για τη δημόσια παιδεία, για την υγεία, για την έρευνα, για την τεχνολογία. Ιδού, λοιπόν, πεδίον δόξης λαμπρό. Προχωρήστε σε μια εθνική προσπάθεια για τη ριζική αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, κάτι που θα μας βρει στο πλευρό σας, γιατί με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουμε ουσιαστικά να αντιμετωπίσουμε τα μεγάλα ελλείμματα του προϋπολογισμού.
Θα σταματήσουμε τη φοροεπιδρομή σε βάρος νοικοκυριών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που τόσο κακό θα κάνει στην οικονομία του τόπου. Προτάσεις υπάρχουν, είναι συγκεκριμένες και τις καταθέτουμε υπεύθυνα. Σταθερό, απλό, κοινωνικά δίκαιο φορολογικό σύστημα, κατανοητό από όλους, εφοριακούς, λογιστές, επιχειρήσεις, πολίτες. Καποδίστριας στις φορολογικές υπηρεσίες. Λιγότερες και ισχυρότερες φορολογικές υπηρεσίες. Αξιοκρατικές επιλογές σε όλα τα επίπεδα, διευθυντές και προϊσταμένους. Όχι στις κομματικές επιλογές, όχι στις κομματικές διώξεις. Επίλυση των προβλημάτων του φορολογικού κλάδου, όπως το πρόσφατο πρόβλημα με τους οικονομικούς επιθεωρητές που σέρνεται. Υποχρέωση διενέργειας των επαγγελματικών συναλλαγών μέσω τραπεζικού συστήματος. Σύνδεση του ηλεκτρονικού συστήματος TAXIS με τα αντίστοιχα πληροφορικά συστήματα των φορέων κοινωνικής ασφάλισης και άλλων υπηρεσιών. Ηλεκτρονική διασταύρωση όλων των στοιχείων απ' όλα τα πληροφορικά συστήματα όλων των φορέων του δημοσίου και αξιοποίηση των στοιχείων αυτών. Κατάργηση του τραπεζικού απόρρητου για τις φορολογικές αρχές, οι οποίες κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις και όρους θα έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης στα τραπεζικά στοιχεία των φορολογουμένων. Αποτελεσματική αντιμετώπιση της διαφθοράς στους εργαζόμενους στις φορολογικές υπηρεσίες. Φυσικά πολλές ακόμη προτάσεις θα μπορούσαν να γίνουν από κάθε καλοπροαίρετο συνομιλητή για την οριστική αντιμετώπιση του προβλήματος της φοροδιαφυγής.
Αυτός, κύριοι της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, θα έπρεπε να είναι ο βασικός στόχος σας. Η πολιτική βούλησή σας για τη ριζική αντιμετώπιση του οικονομικού εγκλήματος θα έπρεπε να είναι μόνιμη, διαρκής, δεδομένη. Μόνο με τη δραστική αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής σε συνδυασμό με την ουσιαστική μείωση των δαπανών και σπαταλών του ελληνικού κράτους θα μπορούσε να υπάρξει τότε πραγματική και ουσιαστική αντιμετώπιση των βασικών προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας, μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, μείωση του δημόσιου χρέους. Θα ήθελα να σας θυμίσω, γιατί όταν προηγουμένως αναφέρθηκε ο Μανώλης Κεφαλογιάννης, υπήρξαν κάποιες αντιρρήσεις και κάποιες αντιδράσεις, το δημόσιο χρέος το 1981 σε ευρώ ήταν 1.972.000.000 και μετά από είκοσι χρόνια χαμένων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ εκατονταπλασιάστηκε περίπου και το 2004 μας το παραδώσατε στα 182.702.000.000 ευρώ. Αυτή είναι η αλήθεια, αγαπητοί συνάδελφοι.
Κλείνοντας θα ήθελα να σας επισημάνω ότι ο συζητούμενος προϋπολογισμός για το 2010 είναι ένας προϋπολογισμός που αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, που δεν θα είναι ο τελικός, γιατί όπως και η ίδια η Κυβέρνηση και τα στελέχη της ομολογούν, ο προϋπολογισμός θεωρείται μεταβατικός και κατά τη διάρκεια του 2010 θα αλλάξει μία ίσως και δύο φορές. Και πολύ φοβάμαι ότι θα αλλάξει επί το δυσμενέστερο και μάλιστα αρκετά επί το δυσμενέστερο. Εννοείτε φυσικά ότι το συγκεκριμένο δείγμα γραφής του ΠΑΣΟΚ αποδεικνύει ότι τα νοικοκυριά, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα πληρώσουν για μία ακόμα φορά τους πειραματισμούς και την αναποφασιστικότητα, την εγκληματική ατολμία για ριζική αντιμετώπιση των προβλημάτων από την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Πολύ φοβάμαι, αγαπητοί συνάδελφοι, ότι η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ βαδίζοντας στα τυφλά, χωρίς κανένα σχέδιο, όπως άλλωστε οι πρώτες εβδομήντα πέντε ημέρες της Κυβέρνησής σας έχουν αποδείξει, θα επιβάλλει ακόμα περισσότερους φόρους στα μικρομεσαία εισοδήματα, θα αυξήσει τους φορολογικούς συντελεστές, θα επιβάλλει χαράτσια στα ακίνητα των Ελλήνων πολιτών. Ακολουθείτε, αγαπητοί συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ, ένα λάθος δρόμο αντιμετώπισης των προβλημάτων της οικονομίας. Με φοροκαταιγίδα, με φοροεπιδρομές δεν λύνονται τα προβλήματα αυτά. Αντίθετα επιβαρύνονται ακόμα περισσότερο. Αλλάξτε, λοιπόν, αυτές τις απόψεις σας, αλλάξτε τις προτάσεις σας, τις πολιτικές σας, αλλάξτε ριζικά το σχέδιο προϋπολογισμού του 2010 που προτείνετε, γιατί φυσικά όπως αυτό είναι διαμορφωμένο δεν συμβάλλει στην επίλυση των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας, αλλά αντίθετα τα επιτείνει και γι' αυτό είμαστε εκ των πραγμάτων αναγκασμένοι να το καταψηφίσουμε.
Σας ευχαριστώ πολύ.
